Polska Doktryna Gospodarcza - tego się trzymamy

Polska doktryna gospodarcza – suwerenny pieniądz i metody jego obrony

1. Uszczelnienie wypływu kapitału finansowego

   1. Mechanizm powstawania tzw „głodu monetarnego” i jego wpływ na gospodarkę.

      Na skutek narzuconej nam architektury monetarnej polegającej na kreacji oprocentowanego długu polska traci: około 130 mld zł z tytułu braku zrekompensowania spadku wartości zgromadzonych pieniędzy na skutek inflacji oraz niedoboru środków pieniężnych na na wykup wzrostu PKB, około 100 zł mld z tytułu dywidend od podstępnie wprowadzonego tu obcego kapitału, i około 80 mld zł z tytułu stosowania cen transferowych w relacjach pomiędzy polskimi firmami córkami a ich zagranicznymi firmami matkami.

   2. Ustrojowe aspekty architektury monetarnej.

      Art. 4 ustawy o NBP łamie art. 227 p.1 Konstytucji mówiący, że NBP przysługuje wyłączne prawo emisji pieniądza nie ograniczając jego formy (czy to pieniądz elektroniczny czy znaki pieniężne).Obecnie jesteśmy zmuszeni do pożyczania pieniądza elektronicznego. Istnieje uzasadniona obawa, że Prezydent Andrzej Duda majstrując przy nowej konstytucji chce wzorem Marszałka Józefa Piłsudskiego, który haniebnym rozporządzeniem z dnia 26 października 1926 roku zrzekł się suwerenności monetarnej na rzecz prywatnej żydowskiej spółki jaką był Bank Polski S.A. prawa emisji pieniądza, formalnie ( bo de facto to już się dzieje) zrzec się suwerennego prawa do emisji pieniądza.

   3. Reforma ustroju monetarnego

      1. wariant z rynkową regulacją ilości pieniądza w gospodarce. Nowoczesna Teoria Pieniądza.

         Architektura monetarna stosowana w Japonii, USA, Kanadzie, Szwajcarii. Zachowując rynkowy charakter regulacji podaży pieniądza na rynku, architektura ta przywraca narodowym bankom tych krajów znaczną część suwerenności w zakresie emisji pieniądza oraz prawidłowe działanie instrumentom polityki pieniężnej. Społeczeństwo nie ponosi kosztów obsługi długu publicznego. Stąd też przykładowo Japonię nazywa się „krajem kwitnącego długu”.

      2. wariant z administracyjną regulacją ilości pieniądza w gospodarce. Teoria Pieniądza Suwerennego.

         Teoria pieniądza suwerennego bazuje na ilościowej teorii pieniądza w którym to państwo dostosowuje ilość pieniądza w obiegu tak, aby utrzymać stan równowagi towarowo pieniężnej realizując wybraną strategię kotwiczenia waluty (np. strategia celu inflacyjnego). Pojawia się w niej pojęcie „pieniądza z helikoptera” co bardziej rzeczowo określa pojęcie rozproszenia emisji przyrostowej „za darmo” na: inwestycje produkcyjne, inwestycje infrastrukturalne oraz konsumpcję w zależności od kształtowania się wybranych parametrów gospodarczych (np., stopy inflacji i wzrostu PKB). Duchem tej koncepcji jest ograniczenie, a nawet całkowite wyeliminowanie tzw. „głodu monetarnego”. Nad koncepcjami tymi pracują między innymi: Bank Szwecji (projekt e-korony), Bank Anglii (projekt elektronicznego pieniądza banku centralnego). Spektakularnym sukcesem tej koncepcji są Chiny, które wybrały genialnie prostą realizacji tej koncepcji: corocznie zwiększają ilość pieniądza w obiegu (agregat monetarny M3) o 3%. W zależności od tego o jaką stawkę zagralibyśmy z banksterami potrzeby emisyjne wyniosłyby od 40 do 80 mld zł rocznie. Pieniądze te mogłyby zasilić polską gospodarkę.

          

2. Mobilizacja kapitału strukturalnego.

   1. Związki gospodarcze o integracji produktowej.

      Nowa koncepcja biznesowa mająca na celu poprawę warunków kooperacji przedsiębiorców między sobą wtedy, gdy integrują się wokół pewnych osi produktowych: od pomysłu na wyrób, poprzez proces wdrażania, produkcji aż po sprzedaż odbiorcy końcowemu oraz obsługę pogwarancyjną. Działają w oparciu o „wielostronne umowy wspólnie kontrolowane” regulowana od strony rozrachunkowej Międzynarodowym Standardem Sprawozdawczości Finansowej nr 11 – wspólne ustalenia umowne. W Polsce brak jest rozporządzeń wykonawczych i jest to podstawowa przeszkoda w tworzeniu się polskich marek. Rozwiązania te znane są z gospodarek dalekowschodnich jak : japońskie keiretsu, koreańskie czebole, chińskie CFB. Spektakularny sukces stosowania tej koncepcji biznesowej odniosły ostatnio Chiny w których zrodziła się praktyka „inteligentnej modularyzacji”, która zaowocowała radykalną obniżką kosztów produkcji i podwyższeniem jakości.

   2. Partnerski model stosunków przemysłowych.

      Zagadnienie szczególnie ważne w dobie gospodarki 4.0. Przy pomocy tradycyjnych form zatrudniania pracowników na umowie o pracę (czy to w systemie czasowym, czy akordowym) pracodawca od pracobiorcy może kupić jedynie pot. Nie może kupić jego emocji. Dlatego polskie prawo powinno zabezpieczyć kształtowanie się partnerskiego modelu stosunków przemysłowych. Polskie prawo głęboko tkwi w modelu konfliktowym co utrudnia procesy uwłaszczenia i deproletaryzacji mentalnej. Postukuje się rozszerzenie kodeksu spółek o rozdział poświęcony spółkom właścicielsko-pracowniczym oraz dokonanie stosownych zmianom w kodeksie pracy, właściwych dla współwłaścicieli a nie najmitów. Zapamiętajmy: wynalazki tkwią w emocjach – trzeba umieć je kupić!!!

3. Instrumenty polityki gospodarczej.

   1. Kierunki rozproszenia emisji pieniądza suwerennego.

      Tu zbiegają się trzy zagadnienia:

      a) wymóg wytworzenia ujemnej pętli sprzężenia zwrotnego stabilizującego poziom cen wymaga aby pieniądze w kieszeniach konsumentów pojawiły się w tym samych czasie co zwiększona podaż atrakcyjnych towarów i usług. Ta – bez szkody dla gospodarki i bilansu wymiany z zagranicą – może pojawić się jedynie po przeprowadzeniu procesów inwestycyjnych. Zatem rozproszenie emisji przyrostowej pieniądza suwerennego (a przynajmniej większej jej części) powinno iść przez gospodarkę a nie przez budżet.

      b) uzyskanie - wprowadzonego do obiegu intelektualnego przez Miltona Friedmana - „efektu helikoptera” wymaga aby wszystkie podmioty w kraju (i bez względu na branże) uzyskały takie same warunki regulowania płatności. Zatem rozproszenie emisji powinno być powszechne a nie skupiać się na inwestycjach typu „green field”.

      c) Suwerenne państwo powinno mieć możliwość kreowania gospodarki o dużym kapitale strukturalnym. Zasadniczym elementem tego kapitału jest skłonność do współpracy załóg z właścicielami przedsiębiorstw. Zatem rozproszenie emisji powinno być kierowane do polskich przedsiębiorstw, które wdrożyły plany partycypacji ekonomicznej i politycznej w swych przedsiębiorstwach.

      Sam mechanizm rozproszenia emisji mógłby być bardzo prosty: każdy pracownik i właściciel otrzymywałby równą kwotę wynikającą z podzielenia kwoty emisji przez ilość pracowników na dokapitalizowanie swego udziału kapitałowego w firmie.

   2. Regulacyjna funkcja podatku dochodowego.

      Utrzymywanie funkcji fiskalnej podatku dochodowego jest grubym nieporozumieniem chociażby ze względu na koszt jego poboru oraz podwyższanie progu inicjatywy gospodarczej. Jednak państwo powinno pozostawić sobie instrument stymulujący powstawanie przedsiębiorstw o dużym kapitale strukturalnym. Tu należy skorzystać z mądrości administracji federalnej w USA podczas wprowadzania projektu ESOP za prezydentury Ronalda Reagana. Otóż przedsiębiorstwa były zwolnione z takiej części podatku dochodowego w jakiej aktywa przedsiębiorstwa były finansowane przez ESOP. Jednak tu raczej chodzi o kierunek poszukiwań a nie kopiowanie.