Podatki na cele dobra wspólnego
(reforma systemu podatkowego)

Sytuacja obecna:

System podatkowy jest zbyt skomplikowany, nastawiony na wyciskanie środków fiskalnych z gospodarki i obywateli w celu zaspokojenia potrzeb aparatu państwowego. Filozofia obecnego systemu opiera się na założeniu, że wąska grupa decydentów wie lepiej jak spożytkować pieniądze niż ich prawowici właściciele, czyli obywatele. Stąd bardzo kosztowna i zaprzeczająca zasadzie pomocniczości architektura systemu podatkowego, który wyciąga pieniądze do centralnego budżetu, by je potem rozdzielać i niejako oddawać społecznościom lokalnym.

Wyzwolenie pracy
(reforma stosunków pracowniczo-właścicielskich)

Sytuacja obecna:

Dzisiaj dominuje kapitał finansowy. Spekulacja szaleje, spekulanci zarabiają krocie, a pracą bardzo trudno dorobić się. Obecny system prawny i gospodarczy konserwuje konfrontację kapitału i pracy, ciągłą walkę wzajemną, swoiste przeciąganie liny pomiędzy „kapitalistami” i pracownikami. Fetyszyzowany jest zysk – jako pierwszy i nadrzędny cel jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Pierwszorzędnym celem aktywności gospodarczej jest zaspokajanie potrzeb ludzi, wzajemna pomoc i urządzanie swojego otoczenia w zgodzie z zasadami etyki, z naturą i prymatem człowieka nad techniką.

Zbudowanie suwerenności monetarnej
(reforma ustroju monetarnego)

Sytuacja obecna:

Przeciętny Wyborca przyjmuje nazbyt ufnie, że nad procesem emisji pieniądza czuwają kompetentni ludzie z korzyścią dla społeczeństwa. Temat ten jest pewnym tabu – nie był obecny w żadnej z dotychczasowych kampanii wyborczych i nie jest obecny w mediach. Tymczasem warto uświadomić sobie kilka niezmiernie istotnych faktów:

Zbudowanie podmiotowości obywatelskiej
(reforma ustroju politycznego i wyborczego)

Sytuacja obecna:

Wielce chwalone społeczeństwo obywatelskie zostało w Polsce zatomizowane. Nie ma powszechnej solidarności i więzi lokalnej, nie ma odpowiedzialności za losy ulicy, wioski, osiedla, miasta. Brakuje zaangażowania i sieci oddolnych lokalnych stowarzyszeń, komitetów społecznych, grup inicjatywnych, jakkolwiek byśmy to nazwali. A jeżeli takie są, muszą walczyć z wrogim otoczeniem instytucjonalnym, okopanymi na stołkach strukturami władzy, które się boją niezależnych inicjatyw obywatelskich. Media promują działania zastępcze i marginalne.