prof. Szymon Wróbel

Teoretycy cyfrowego Lewiatana (Stiegler, Floridi, Zuboff, Turkle, Bratton, etc.) wydają się być zgodni w zakresie zmiany roli, jaką w naszym życiu, zarówno indywidualnym jak i społecznym, odgrywa technologia. Nadeszła era technologii trzeciego rzędu, w której człowiek wydaje się być tylko „użytkownikiem”, „zasobem” lub „elementem przejściowym” w procesie komunikacji między maszynami. Te w pełni autonomiczne byty mają na celu usunięcie nas, ludzi, z interakcji lub pętli transakcyjnych.
Nadeszła era technologii trzeciego rzędu, w której człowiek wydaje się być tylko „użytkownikiem”, „zasobem” lub „elementem przejściowym” w procesie komunikacji między maszynami.
W niniejszym artykule chciałbym skupić się na kwestii autonomizacji technologii, który to proces Stiegler nazywa elektronicznym Lewiatanem, a który sam nazwałem Nowym Cyfrowym Lewiatanem, czyli następcą Hobbesowskiego Lewiatana­‑państwa – tworu będącego ponad ludźmi i gromadzącego w sobie pełnię władzy¹. Uważam, że ten empirycznie obserwowalny proces stanowi polityczne i społeczne zagrożenie, które możemy zrozumieć dopiero poznawszy jego genezę. Jak powstaje technologiczny Lewiatan? Jak wygląda jego budowa? Kim są jego architekci? Kto posiada jego projekt (blueprint) oraz wiedzę, do czego ma to docelowo zmierzać?

Zgodnie z Naturalnym Porządkiem Rzeczy, co też zapisano w Konstytucji -

1. Władzę Zwierzchnią sprawuje Naród

2. Naród jest ukształtowaną historycznie i kulturowo Wspólnotą, zamieszkałą na określonym geograficznie kawałku Ziemi. Do Narodu należą wszelkie dobra naturalne oraz utworzona architektura techniczna.

3. Władza Zwierzchnia Narodu ustanawia podległe sobie władze, organizujące Państwo, tj.:

   • władzę ustawodawczą (ok. 490 posłów po 10 z 49 województw- wg podziału z 1975 r.; 50 senatorów z nominacji jako Rada Starszych);

   • władzę wykonawczą – Rada Ministrów na czele z Prezydentem oraz 49 urzędów wojewódzkich (likwidacja powiatów, których zadania własne przejmują gminy, a zadania zlecone - urzędy wojewódzkie; likwidacja urzędów marszałkowskich;

   • Prezydent jest również „Strażnikiem Konstytucji”, któremu podlega Trybunał Konstytucyjny;

• władzę sądowniczą – Prokuratura, Naczelny Sąd Administracyjny, Sąd Najwyższy i pozostałe sądy;

• władzę finansową – Narodowy Bank Polski, Skarb Państwa;

• władzę medialną – Media Narodowe

4. Strukturę władzy Zwierzchniej stanowią:

Krzysztof Lewandowski

Skracanie łańcuchów dostaw to jedna z najprostszych metod walki z Goliatem sieci globalnych oligarchów spod znaku BlackRock, Vanguard, Fidelity, które opanowały w Polsce produkcję, dystrybucję i handel.

Globalne sieci także stosują swoistą formę skracania łańcuchów dostaw, jaką jest INTERNALIZACJA poszczególnych ogniw tych łańcuchów, czyli włączanie tych ogniw pod wspólny szyld jednej korporacji lub, niejawnie, pod wspólny parasol sieci.

Internalizacja redukuje do minimum koszty zewnętrzne, jakie ponosi Goliat, czyli kwoty, jakie jest on zmuszony płacić np. polskiemu rolnikowi za produkty pochodzące z polskiej gleby.

Internalizacja polega na przejmowaniu przez koncern ryzyk i zysków, czyli de facto na przejmowaniu przedsiębiorczości i sprowadzaniu niezbędnej pracy ludzkiej do prostych czynności, które mogą być nisko wynagradzane, gdyż czynności te może wykonywać, po niewielkim przeszkoleniu, niemal każdy.

Z kolei metoda skracania łańcuchów dostaw, jaką dysponują obywatele, polega na całkowitym wyeliminowaniu z gry tych ogniw łańcuchów dostaw, które zostały zinternalizowane przez Goliata. Jest to więc uwalnianie się z sieci Goliata drogą reaktywowania w nas, obywatelach, zabranej nam przez niego przedsiębiorczości.

Przykładem skutecznej strategii stopniowego wypędzania z Polski Goliata jest KOOPERATYWA SPOŻYWCZA.

Krzysztof Lewandowski

 Kooperatywa spożywcza jest organizacją nieformalną klientów, którzy dokonują zbiorowych zakupów bezpośrednio u lokalnych rolników.

 Co znaczy "lokalny" w definicji rolnika? 

  Zwykle przyjmuje się, że jest to rolnik posiadający własne gospodarstwo w odległości nie większej, niż 50 km od miejsca dystrybucji produktów tego gospodarstwa, ale w praktyce bywa to dystans nawet dużo większy, gdy lokalnie nie wytwarza się pewnych produktów i trzeba je przywieźć z dalszych regionów kraju albo sprowadzić z zagranicy.

  Jaka motywacja może skłonić rolnika do udziału w kooperatywie spożywczej?